تأثیر انواع موسیقی بر بهبود برخی متغیرهای فیزیولوژیک دانش‌آموزان دختر دبیرستانی حین اجرای تمرین استقامتی شدید تکراری

سابقه و هدف: امروزه استفاده از انواع موسیقی در حیطه ورزش و توان­بخشی مورد توجه قرار گرفته­است، اما نتایج مطالعات در مورد اثربخشی آن­ها متفاوت است. لذا، هدف این پژوهش بررسی تأثیر گوش­دادن به چهار نوع موسیقی آرام­بخش، موسیقی امواج مغزی، موسیقی مهیج و موسیقی ترکیبی حین اجرای فعالیت­بدنی استقامتی شدید بر بهبود میزان لاکتات خون، میزان گلوکز خون، زمان فعالیت­بدنی تا بروز حالت واماندگی، ضربان قلب، تواترتنفسی و مسافت پیموده شده، بود. مواد و روش­ها :۱۰نفراز دانش آموزان تربیت­بدنی دختر دبیرستان ورزش با میانگین سن۹/۰±۱۶سال، وزن ۲/۴±۰٩/۵۱ کیلوگرم و قد  ٧/۴±۰/۱٦۰سانتیمتر به طور داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. هرآزمودنی بر اساس توانائی خود تا افت قند خون در حد شاخص گزارش شده در پیشینه­ی تحقیق (٧۸/۳ میلی­مول بر لیتر)، پروتکل تمرین استقامتی شدید تکراری را طبق الگوی ارائه شده به صورت متقاطع طی پنج روز جداگانه که پس از هر روز اجرای تمرین، حداقل ۴۸ ساعت بازگشت به حالت اولیه در نظر گرفته شده­ بود، اجراکردند. لاکتات خون،ضربان قلب، تواترتنفسی، زمان فعالیت­بدنی تا بروز حالت واماندگی، بلافاصله پس از اتمام فعالیت­بدنی ولی میزان قندخون در فاصله­ی زمانی ۶۰ دقیقه پس از شروع فعالیت ورزشی اندازه­گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های تکراری استفاده شد. یافته­ ها: نتایج تحقیق نشان داد که گوش­دادن به انواع موسیقی به خصوص موسیقی ترکیبی حین اجرای فعالیت­بدنی استقامتی شدید تأثیر معنی­داری بر کاهش (پاکسازی) میزان لاکتات خون نداشته، اما بر کاهش ضربان قلب و تواتر تنفسی، حفظ میزان قند خون، افزایش زمان فعالیت­بدنی تا بروز حالت واماندگی و مسافت پیموده شده تأ‌ثیر معنی­داری داشت (p